Het is (al)weer zover. De Vlaamse regering heeft een nieuwe manier gevonden om beleggers extra te belasten, dit keer via de kinderopvang. Vlaams minister van Welzijn Caroline Gennez (Vooruit) wil niet alleen het inkomen van ouders laten meetellen bij de berekening van de dagprijs, maar ook inkomsten uit aandelen. De logica zelve, klinkt het. Wij noemen het een verkapte en fundamenteel onrechtvaardige, contraproductieve vermogensbelasting.
Waarom moet de rekening altijd bij de belegger worden gelegd? Ongetwijfeld omdat die een gemakkelijk slachtoffer is. Er is daar een groot draagvlak in de maatschappij voor, wordt vaak geargumenteerd. Het is maar al te gemakkelijk de goedkeuring te krijgen van een meerderheid om een minderheid te viseren, als die eerste daarbij uit de wind gezet wordt. Want een minderheid, dat zijn beleggers helaas in dit land. En als zij dan ook nog eens geframed worden als ‘de rijken’… Wie tien woningen of meer verhuurt, blijft dan weer buiten schot. Niet dat verhuurders geviseerd dienen te worden, maar Gennez hanteert voor haar ‘solidariteit’ duidelijk selectieve principes. Het zijn enkel aandeelhouders die moet opdraaien.
Beleggers worden al stevig belast, en dan hebben we het niet alleen over de buitensporig hoge beurstaks van 0,35% op elke transactie. Dividenden, nota bene een stuk van de bedrijfswinsten die al door de vennootschapsbelastingen werden afgeroomd, worden belast met een roerende voorheffing van 30%. Dat geld vloeit rechtstreeks naar de staatskas. En nu zou diezelfde bron van inkomsten opnieuw worden aangesproken om overheidsuitgaven te financieren? Dat is niets minder dan een dubbele belasting. Non bis in idem!
Let wel, kinderopvang is belangrijk, opdat beide ouders een volwaardige loopbaan kunnen uitbouwen. En de sterkste schouders mogen de zwaarste lasten dragen. Maar dat gebeurt al met getrapte tarieven in de personenbelasting: hoe meer geld uit arbeid wordt verdiend, hoe hoger men belast wordt. Voorzienige mieren houden daar met het oog op hun oude dag zoveel mogelijk van opzij, en laten dat optimaal renderen. Dat moeten we stimuleren, niet afremmen. In het voorstel van Gennez zal wie verstandig heeft gespaard en belegd straks meer moeten betalen voor kinderopvang. Met andere woorden: de overheid bestraft financieel vooruitziend gedrag. Wie succes belast, ontmoedigt mensen die vooruit willen in het leven. Onderschat de vernietigende kracht daarvan niet.
We hebben bovendien te maken met een gevaarlijk precedent. Als we de logica van Gennez volgen, waarom zouden we dan niet meteen alle sociale voorzieningen koppelen aan het ‘ruimer inkomensbegrip’? Waarom niet ook de gezondheidszorg, onderwijs en ouderenzorg duurder maken voor wie aandelen bezit? Wat is de volgende stap? Een gedetailleerd vermogenskadaster waarin elke Belg zijn beleggingen en spaarcenten moet verantwoorden om overheidsdiensten te mogen gebruiken?
Mevrouw Gennez, de kloof tussen (echt) rijk en de middenklasse wordt steeds groter, en ik vind dat net zoals jij erg. Maar de rijken worden niet rijker omdat zij hun geld op een spaarrekening hebben staan. Neen! Wel omdat zij eigenaar zijn van bedrijven. En dan is er de beurs als ultiem democratisch middel om een grote massa, gewone burgers uit de middenklasse ook ‘eigenaar’ te laten zijn. Liefst van veel bedrijven, op een gespreide manier dus. Om ervan de vruchten te kunnen plukken, in casu dividenden. Geld dat via de roerende voorheffing heel de maatschappij dient, o.a. voor de opvang van onze kinderen. We hebben dus meer beleggers nodig, niet minder. Nu geeft de Vlaamse regering een duidelijk signaal: investeer vooral niet. En dat bovenop de meerwaardebelasting die de federale overheid al uit zijn hoed toverde. Het is tijd om de belegger niet langer als melkkoe te behandelen, maar als een essentiële schakel in de economische vooruitgang van ons land.