Onafhankelijk beursadvies van experten - De Belegger

De Britse langetermijnrente stijgt, terwijl de nationale munt – het pond – daalt. Dat is niet voor iedereen fijn nieuws, maar wel voor beleggers uit de eurozone die geïnteresseerd zijn in obligaties in pond op de secundaire markt. Daar zijn nu nettorendementen van meer dan 4% haalbaar. Al zijn er wel wat aandachtspunten. Analist Youry Huygen legt uit.

Spaarders denken wellicht met heimwee terug aan de in augustus 2023 uitgegeven eenjarige staatsbon, die 3,30% bruto opbracht. Men kreeg netto zelfs 2,81%, omdat beslist werd om de roerende voorheffing uitzonderlijk te verlagen van 30% tot 15%. Ondanks de degelijke voorwaarden verdienden de spaarders er toen - in reële termen - niets aan. Het prijspeil in België was over de looptijd van deze staatsbon immers met … 2,86% gestegen. De Belgische schatkist haalde er toen wel een recordbedrag mee op: liefst 21,9 miljard euro.

Dat langlopend obligatiepapier meer opbrengt dan kortlopend obligatiepapier is de evidentie zelve. Als houder van een langlopende obligatie loopt men nu eenmaal meer risico (inflatie, renteverwachtingen, veranderende terugbetalingscapaciteit schuldenaar,…) en dus staat daar een vergoeding tegenover. Toch zijn er periodes waarin kortlopend papier toch meer opbrengt. Dat is wanneer de markt vreest voor een recessie (twee kwartalen met negatieve economische groei) en dus dat de centrale bank de (korte) beleidsrente gevoelig gaat verlagen. Dat was bijvoorbeeld het geval van midden 2022 tot een groot stuk in 2024 in de Verenigde States en deels ook in de eurozone.

Amerikaanse bedrijfsobligaties zijn hun rendementsvoordeel tegenover staatsobligaties wat aan het kwijtraken, stelt onze analist Frank De Mol vast. Maar toch zijn er nog zaakjes te doen als u op de secundaire markt gaat kijken en onder pari koopt. Bovendien krijgt u met de lage dollar op het eerste gezicht meer waar voor uw geld. Al blijft het natuurlijk uitkijken.