Het meest spectaculaire gegeven van de voorbije maand: de forse daling van de langetermijnrente. In Europa halveerde de tienjarige rente, terwijl er ook in de VS bijna een vol procentpunt afging. Het R-woord, recessie, deed de markten naar obligaties vluchten. Slecht economisch nieuws, hoewel dit geen verrassing mag heten, blijkt voor de beurzen alweer positief nieuws. Dat is een anomalie die wel eens vaker de markten kenmerkt, simpelweg omdat de vrees voor een (onafwendbare) recessie die voor een lange reeks van forse renteverhogingen tempert. En dat op een moment dat de bedrijfsresultaten doorgaans nog geflatteerd worden door prijszettingskracht, en dus al bij al goed meevallen. Aanbodtekorten, al dan niet te wijten aan het Rusland-conflict of coronagerelateerde issues, faciliteren die ‘pricing power’. Een fors gedaalde rente gecombineerd met stevige halfjaarrapporten plaatsen de koersopleving in juli in perspectief. We mogen die recente evoluties dus zeker niet extrapoleren. Hoewel een aantal grondstoffenprijzen flink gedaald zijn - gelukkig ook de zachte waaronder graan - is het inflatieprobleem lang niet van de baan (sommige ‘harde’ grondstoffen zoals koper stegen recent zelfs al weer 10%). En de knaldrang van de consument kalft duidelijk af, als u om zich heen kijkt. We willen zeker niet pessimistisch klinken, maar wel realistisch, met name dat de beursstijging van de voorbije maand (nog) niet de start van een nieuwe haussemarkt inluidt. Dat is te vroeg.
Ook inzake de voorstellen van minister Van Peteghem over de hervorming van de beleggingsfiscaliteit mag niet te vroeg gejuicht worden. Ja, 6000 EUR aan onbelaste inkomsten uit kapitaal (rente/dividenden) klinkt niet slecht, net als de afschaffing van de torenhoge beurstaks. Wie tussen de lijnen leest, beseft echter dat deze ‘wortel’ heel voorwaardelijk is, en niet van vandaag op morgen toepasbaar. Het zijn wellicht ballonnetjes bedoeld om goedkeurende knikjes van beleggers te ontlokken, met als uiteindelijke doel zonder al te veel weerstand een meerwaardetaks op aandelen te kunnen opleggen. Opgelet dus voor dit paard van Troje! Bekijk het pragmatisch: de overheid zoekt (veel) inkomsten voor zijn stijgende uitgaven, en daarvoor kijkt men ook naar u als belegger. Je hoeft dan ook geen grote wiskundige te zijn om te beseffen dat spaarders/beleggers - zij die in tegenstelling tot de overheid wel bewust aan een appeltje voor de dorst gewerkt hebben - aan de beoogde hervorming geen goede zaak zullen doen. We behouden uiteraard een open en optimistisch vizier, en hopen dat de overheid wel degelijk stimuli voorziet opdat meer mensen de stap naar de beurs zetten. Beloon wat goed is.