Terwijl in Europa de bewijslast (o.a. laagste PMI-index in 3 jaar, tegenvallende fabrieksorders Duitsland) voor een economische krimp zich opstapelt, willen de meeste economen in de VS niet horen van een recessie. Toch kunnen ze niet ontkennen dat het aantal nieuwe jobaanbiedingen op korte termijn aanzienlijk is gedaald. Er is vanuit werkgevers wel meer vraag naar tijdelijke, kortdurende contracten (3 à 6 maanden), maar ook dat wijst op een voorzichtige houding. Omwille van de extreme krapte op de arbeidsmarkt (tot voor kort en in sommige sectoren nog steeds) zullen bedrijven niet heel snel tot ontslagen overgaan. Vandaar dat data over de arbeidsmarkt als ‘lagging’ beschouwd worden. Ze lopen achter de economische feiten aan. Optimisten zullen daaruit concluderen dat de moeilijke economische fase al een heel eind gevorderd is. Daar zit zeker een kern van waarheid in, maar is evengoed voorbarig. Het risico dat het eerst erger moet worden vooraleer het verbetert, is reëel. Dat geldt ook voor de resultaten van de meeste conjunctuurgevoelige bedrijven (zie ook de Nader Bekeken op pag. 14-15).
