Luxemoloch LVMH wat op de dool

3%, zoveel bedroeg de omzetdaling bij LVMH afgelopen kwartaal. Op zich geen ramp, maar toch: afgezien van covid was het erg lang geleden dat de groep nog een krimp in de resultaten liet zien. De economische afkoeling in China zorgt er al een tijdje voor dat de Chinese consument de vinger op de knip houdt. Daarnaast koelde de groei in Japan af. Door de zwakke yen was het lang populair voor buitenlanders om luxewaren te shoppen in het land van de rijzende zon. Maar door de recente opleving van de yen keerde die trend om. LVMH stond jaren garant voor een ontstuitbare groei en het aandeel versloeg met vlag en wimpel de beursindices (zie grafiek). Zijn de vette jaren nu ten einde? Concrete prognoses worden er niet gegeven, maar het management spreekt over uitdagende omstandigheden. Vooraleer we de resultaten bespreken, geven we een stukje geschiedenis mee.  

Vier letters, eeuwenlange geschiedenis

Toen Bernard Arnault in de jaren '70 actief was in het bouwbedrijf van zijn familie, leek niets erop dat hij zou uitgroeien tot de rijkste man van Europa. Hij adviseerde modegroep Louis Vuitton te fuseren met Moët Hennessy, dat zelf enkele jaren eerder ontstaan was uit de combinatie van champagnemaker Moët & Chandon en cognacbrouwer Hennessy. In 1987 was het vierletterwoord LVMH geboren. Via een reeks overnames en met behulp van andere investeerders werd Arnault de grootste aandeelhouder van de groep en dat belang zou hij stelselmatig opdrijven. Met een combinatie van organische groei en een agressieve overnamepolitiek zette LVMH een indrukwekkend groeiparcours neer. Momenteel bestaat de groep uit 75 merkenhuizen, waarvan velen eeuwenoud zijn. LVMH geeft deze huizen een vrij sterke autonomie, maar ondersteunt ze wel flink op vlak van productie en distributie en zeker ook marketing en innovatie. 

Eerste krimp in jaren

• Mode & Lederwaren is de grootste afdeling, goed voor zowat de helft van de omzet. Het is ook de meeste rendabele, waardoor het in de winst nog een groter gewicht heeft. Louis Vuitton en Christian Dior zijn de belangrijkste merken. Daarnaast zijn er merken als Fendi, Celine, Loro Piana, Loewe, Givenchy, Kenzo en Marc Jacobs. Er was een omzetkrimp van 5%, vooral te wijten aan lagere volumes. China was een belangrijke verantwoordelijke voor de daling. Azië is goed voor de helft van de inkomsten van dit segment. Maar ook Europa en de VS gingen achteruit. Het management spreekt in de Westerse markten van een sequentiële verbetering, al is die niet materieel. Mogelijks zien we een normalisering in leverwaren, na enkele uitzonderlijk sterke jaren. Ook zijn de prijsstijgingen van afgelopen jaren niet vol te houden. LVMH wil geen prijzen verlagen om volumes op te krikken. 
• Selective Retailing maakt het tweede grootste segment uit, maar heeft veel lagere marges. Daarom stelt het in de winst niet zoveel voor. Het gaat vooral om (taxfree) winkels, waaronder de Franse winkelketen Sephora, bekend van parfum en cosmetica. Er was een lichte omzetstijging van 2%. 

• Horloges & Juwelen is het derde segment. Het is bekend van merken als TAG Heuer, Bulgari en Tiffany. Tiffany is de jongste mega-overname van de groep, waarmee men zich versterkte op de Amerikaanse markt. De deal werd gesmeed in volle covidtijd, toen de resultaten even onder druk stonden, waardoor LVMH uiteindelijk een iets lagere overnameprijs kon bedingen. Al bedroeg het prijskaartje nog steeds 16 mld. USD. Het segment kromp afgelopen periode 4%. 
• Parfums & Cosmetica is goed voor zo’n tiende van de omzet, maar weegt iets minder zwaar in de winst. U kent het van merken als Acqua di Parma en parfums van Dior, Givenchy, Guerlain, Fenty en Kenzo. Ook hier is Azië goed voor bijna de helft van de omzet. De afdeling was een lichtpuntje, met 3% hogere inkomsten.
• Wijn & Sterke drank maakt iets minder dan een tiende van de omzet uit, maar is erg rendabel en daarom een belangrijke winstmotor. Het segment haalt ongeveer even veel inkomsten uit Champagne en wijn als uit sterke drank. LVMH is zowel de wereldleider in Champagne (met merken als Dom Pérignon, Krug, Moët & Chandon en Veuve Clicquot) als in cognac (Hennessy). Maar ook in andere gedistilleerde dranken heeft het sterke merken, zoals bijv. superpremium vodka Belvedere. De Britse drankengroep Diageo heeft een belang van 34% in Moët & Hennessy, met wie het samenwerkt qua distributie. De afdeling zag de verkopen 7% dalen en het is nog de vraag of het einde van de daling in zicht is. China installeerde begin oktober immers tarieven op cognac van 35 tot 39%, als reactie op Europese tarieven op Chinese wagens. De tarieven zullen ongetwijfeld de verkopen drukken. 

Herstel in zicht?

In de nasleep van covid was er een sterke vraag naar luxeproducten, maar die sputtert nu al een tijdje. De Chinese consument is somber, maar ook in het Westen geeft die minder uit. Enkel in het absolute ‘superpremium’ segment zijn er winnaars te vinden. Namen zoals Hermès en Ferrari doen het wel nog goed, ook op de beurs. Zij hebben klanten die zich van de conjunctuur niets hoeven aan te trekken. Maar in het segment daar net onder loopt het mank. Dit soort cycli zagen we in het verleden wel vaker in de sector. LVMH is een marketingmachine en overleefde deze cycli vaak beter dan de concurrentie, maar trappelt nu toch ook even ter plaatse. De diversificatie was altijd een voordeel, maar helpt momenteel niet, omdat er een flauwte te merken is over alle productcategorieën. Mogen we volgend jaar weer groei verwachten? Daar gaat de consensus toch vanuit. 

LVMH verloor sinds de piek een derde van zijn beurswaarde. Bodemvissers wrijven daarom in hun handen om het aandeel op te pikken. Lang stond het immers te boek als ‘dure kwaliteit’. Veel investeerders hebben de fantastische rally van afgelopen decennium gemist en grijpen de correctie gretig aan om een eerste positie te nemen. Het is net dit sentiment dat ervoor kan zorgen dat de bodem nog niet bereikt is. Vaak valt een bodem pas als een aandeel uitgespuwd wordt. 

Waardering en conclusie

Op dit moment noteert het aandeel aan 23 keer de verwachte winst van 2024. Dat is niet bepaald goedkoop te noemen en historisch vrij gemiddeld. Er waren momenten dat LVMH half zo duur was. LVMH noteerde lang aan een premie tegenover de luxesector, die op een gegeven moment opliep tot wel 40%. Die premie is momenteel nagenoeg verdwenen. Het dividend­rendement van 2,2% is niet om naar huis te schrijven, zeker gezien de dubbele bronheffing.